15 Eylül 2010 Çarşamba

         Geçmişe gömmeyi dilerdim seni. Yapabilseydim eğer. Bunun farkında bile değildim düne kadar.Seninle gözgöze gelene kadar. Korkudan mıdır gözlerinde boğulmaktan mıdır bilmem ama bir titreme sardı dizlerimi. İçimde hoş bir sıcaklık aktı. Neden böyle oldu ki seni görünce şimdi ?
         Hayatım boyunca kimseyi sevemedim senin gibi. Senden sonra bağlanmaktan korktum. Çoğu kişiyi üzdüm terkederek bana yaptığın gibi. Evet çok zevkliymiş arkadan ağlayanlara tebessümle bakmak. Beni kalpsiz yaptın. Artık robot gibiyim. Hissetmiyorum. Hissedemiyorum. Acıyı, üzgünlüğü hatta mutluluğu. Bir gülücükle bile iliklerine kadar mutlu olan ben şimdi gülmeyi sadece dudaklarımın gerilmesi olarak tanımlıyorum.
          Neden kavga ettik ki ? Neden beni onun için terkettin ? Madem sevmiyordun neden başladın ilişkiye ? Neden, neden ? Cevap veremiyorsun tabi. Bana da bunları sorduklarında bende cevap veremiyorum. Beni aldattın sen. Bunun ne gibi bi açıklaması olabilir bilemiyorum.
         Sana karşı bu kadar yoğun duygularım ya nefret ya da aşk. İnan nefret olmasını bütün kalbimle diliyorum. Çünkü asla sana yenik düşmeyeceğim. Benle konuşmaya çalıştığında her zamanki gibi tersleyeceğim. O güzel gözlerinin altında yatan pislik herifi görüceğim gözlerine her bakışında. Ben ve sen yine biz olmayacağız. Asla ! Asla ! Asla !

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder